Hier eventueel nog wat tekst
Het meesterwerk – Émile Zola
Het meesterwerk is het tragische verhaal van een groep kunstenaars en hun strijd met de academische school. Hoofdpersonage is Claude Lantier, waarin Zola kenmerken van Manet, Monet, maar vooral van zijn jeugdvriend Cézanne projecteert. Claude Lantier is een ambitieuze en getalenteerde jonge kunstenaar uit de Provence die naar Parijs komt om de kunstwereld te veroveren. Terwijl zijn jeugdvriend Pierre Sandoz (het alter ego van Zola) uitgroeit tot een succesvol romanschrijver, wordt de originaliteit van Claude bespot op de Salon en werpt hij zich geleidelijk in een gedoemde obsessie voor één groot schilderij. Het leven – in de vorm van zijn model en vrouw Christine en hun zoontje Jacques – wordt opgeofferd voor de kunst. Het meesterwerk, ‘de beroemdste roman over kunst’, aldus Julian Barnes, speelt zich af tussen 1860 en 1870 en biedt een uniek inzicht in Zola’s carrière als schrijver en zijn relatie met de impressionisten. Hij beschrijft hun strijd met de academie, de natuur en de talloze druppels bloed, zweet en tranen die het maken van elk kunstwerk met zich meebrengt.
Bron …
Meer informatie over de Salon en de Salon des Refusés …
Het meesterwerk
Vertaald door Lidewij van den Berg en Marijke Scholts
Met een nawoord van Marjolein van Tooren
Uitgeverij Oevers, 2020
Het meesterwerk is lovend ontvangen! Een greep uit de vele recensies:
- Een meesterlijke mislukking.
‘Het meesterwerk , een boek dat gaat over de mislukte vervaardiging van een meesterwerk, maar dat wel zelf een echt meesterwerk is.’ – Ger Leppers in Trouw.
Lees de hele recensie …
- Émile Zola, De zoektocht naar het ultieme meesterwerk
‘Het is genieten geblazen van Zola’s liefdevolle, gedetailleerde beschrijvingen van Parijs maar ook van de lyrische dialogen, de complexe karakterschetsen en de satirische kijk op het mondaine kunstenaarsmilieu. Het meesterwerk is een beklijvende duik in de geest van de kunstenaar – schrijver èn schilder – waardoor we zien hoe kunst ontstaat, hoe een werk tot leven komt en hoe een artiest zichzelf en zijn samenleving een spiegel voorhoudt. Maar ook hoe emoties en ervaringen vaak enkel geuit (kunnen) worden via kunst. Zo leidt de onmogelijk te verwerken tragische dood van het kind dat moest wijken voor zijn vaders artistieke werk tot “een meesterwerk van helderheid en kracht, maar ook van een onmetelijke triestheid, het einde van alles, het leven dat uitdoofde met de dood van dit kind.’ – Ivo De Kock op De Wereld Morgen.
Lees de hele recensie … - ‘…schitterende vertaling…’ – Elisabeth Francet
- ‘Dat milieu wordt zo goed neergezet. Ik kon het niet wegleggen. Zo goed en levendig. Fantastisch!’ – Lidewijde Paris in Nieuwsweekend, Radio 1
- ‘Dit tragische liefdesverhaal vormt een meedogenloze schets van het toenmalige kunstenaarsmilieu.’ – Bart Van Loo
- ‘… een overdonderend werk van een groot schrijver.’ – Daan Pieters op Tzum
Lees de hele recensie …
- ‘Zola schildert als het ware met woorden. Zijn bevlogen tableaus van Parijs zijn evenzoveel impressionistische schilderijen. De worsteling van het miskende genie wordt meesterlijk in beeld gebracht.’ – Marijke Arijs in de Standaard der Letteren
Lees de hele recensie …
- ‘… dus pak dit boek bij de lurven, duik in een rustig hoekje, laat je meevoeren naar het Parijs aan het einde van de negentiende eeuw en geniet van dit fenomenale meesterwerk.’ – Truusje Truffel (Marion Nooij) op de Leesclub van alles
Lees de hele recensie …
Émile Zola (1840 – 1902) is een van de grootste schrijvers die Frankrijk heeft gekend. Hij is vooral bekend geworden met zijn twintigdelige romancyclus over de Rougon-Macquart, waarin hij de ‘Natuurlijke en sociale geschiedenis van een familie in het Tweede Keizerrijk’ beschrijft. Het meesterwerk is het veertiende deel van deze cyclus.
Vermaard werd hij met zijn pamflet J’accuse, waarin hij het opnam voor de joodse officier Alfred Dreyfuss, die ten onrechte van spionage werd beschuldigd.
Zola wordt beschouwd als de belangrijkste vertegenwoordiger van het naturalisme .. Romans in deze stroming zijn gebaseerd op wetenschappelijke principes. De romancyclus Les Rougon-Macquart (1871-93) is een gedetailleerd verslag van het verval van een familie onder invloed van erfelijke factoren (dronkenschap en geestelijke instabiliteit) en de omgeving : twee principes die een belangrijke plaats innemen in het naturalistische denken.
Lees meer over Zola …
Onbekenden in het huis – Georges Simenon
Hector Loursat is al achttien jaar een kluizenaar. Ooit was hij een succesvolle advocaat, maar nadat zijn vrouw hem verliet voor een andere man besloot hij zich aan de wereld te onttrekken. Dan klinkt er op een nacht een schot in zijn eigen woning. Loursat wordt gedwongen om op onderzoek te gaan in zijn vervallen huis.
Lees verder..
Onbekenden in het huis
De Bezige Bij, 2016
Simenon is een van de grootste en bekendste auteurs van de twintigste eeuw. Zijn werk werd in meer dan vijftig talen vertaald. Op internet kun je eindeloos grasduinen: er is heel veel informatie over hem te vinden.
Hier enkele recensies n.a.v. de verschijning van een reeks nieuwe vertalingen bij De Bezige Bij:
- ‘Meesterwerken, beter dan die van Balzac
Vijfentwintig jaar na zijn overlijden wordt het werk van Georges Simenon opnieuw uitgegeven. Niet alleen zijn Maigret-detectives, maar ook zijn psychologische romans, die pijnlijk tot op het bot zijn en vooral prachtig geschreven.’ – Atte Jongstra in NRC
Lees de hele recensie …
- ‘In zijn oeuvre pelt hij zijn personages genadeloos af totdat ze keihard geconfronteerd worden met hun lot. Precies dat maakt hem tot een van de grootste schrijvers van de 20ste eeuw.’ – Bas Heijne in NRC.
Lees de hele recensie … - HIER MOET JE INLOGGEN ALS ABBONNEE?
- ‘Georges Simenon, die in 1922 naar Parijs verhuisde en die stad vervolgens in meer dan honderd romans zou vereeuwigen, verdeelde zijn werk zelf in policiers (met naast Maigret een keur aan kruimelcriminelen met een interessante psychologische achtergrond) en de door Gide om hun onopgesmukte stijl bewonderde ‘romans durs’, over verstikte kleine luiden die haken naar een grootser leven maar ten prooi vallen aan het Noodlot.’ – Pieter Steinz
Lees de hele recensie…
- ‘Maar dat is dan ook de kracht van de boeken van Simenon: de sfeertekeningen van Parijs, maar ook van het platteland van Frankrijk. Ik ben zelf regelmatig in Frankrijk geweest, en als je dan op een klein stationnetje ergens in Normandië uit de trein stapt zie je het landschap van Simenon (en van Maigret) meteen voor je.’ – Lezersrecensie op Hebban
Lees de hele recensie…
Georges Simenon werd in Luik geboren in 1903. Op zijn negentiende trok hij naar Parijs om het te maken als schrijver. Aanvankelijk publiceerde hij pulpfictie onder talloze pseudoniemen. Al snel brak Simenon door en werd hij beroemd met zijn beklijvende personage commissaris Maigret, waarmee hij de hedendaagse misdaadliteratuur een nieuwe dimensie gaf. Maar Simenon excelleerde ook in zijn onvergetelijke psychologische romans. Het succes van Simenon is daarom wereldwijd, duurzaam en overrompelend – van zijn boeken zijn meer dan een half miljard exemplaren verkocht.
_by_Erling_Mandelmann.jpg)
Toen Simenon in 1989 stierf in Lausanne, had hij de wereld veroverd. De literaire kracht en het donkere realisme van zijn oeuvre hebben vandaag niets aan kracht ingeboet. Simenon is een van de grootste schrijvers van onze tijd. Niet alleen door de omvang van zijn werk – hij schreef makkelijk enkele tientallen bladzijden per dag en publiceerde tijdens zijn leven honderden titels – maar ook en vooral omdat hij de wispelturige, onbetrouwbare en onvoorspelbare menselijke natuur op onnavolgbare wijze onder woorden heeft gebracht.
Bron ...
Lees meer over Maigret …
Maigret en zijn dode – Georges Simenon
Op een ochtend in februari krijgt Maigret telefoon. Een haastig sprekende man vertelt dat hij wordt gevolgd en dat hij vreest voor zijn leven. Gedurende de dag volgen telefoontjes uit steeds weer een ander café, maar de inspecteur die Maigret eropuit heeft gestuurd kan de opgejaagde man niet bijbenen. De oproepen houden op wanneer om middernacht een verminkt lichaam wordt gevonden op de Place de la Concorde. Maigret laat ‘zijn dode’ niet meer los en verzeilt al gauw in ongure milieus.
Bron …
Lees meer over Maigret …
Maigret en zijn dode
De Bezige Bij, 2015
Simenon is een van de grootste en bekendste auteurs van de twintigste eeuw. Zijn werk werd in meer dan vijftig talen vertaald. Op internet kun je eindeloos grasduinen: er is heel veel informatie over hem te vinden.
Hier enkele recensies n.a.v. de verschijning van een reeks nieuwe vertalingen bij DeBezige Bij.
- Meesterwerken, beter dan die van Balzac
Vijfentwintig jaar na zijn overlijden wordt het werk van Georges Simenon opnieuw uitgegeven. Niet alleen zijn Maigret-detectives, maar ook zijn psychologische romans, die pijnlijk tot op het bot zijn en vooral prachtig geschreven. – Atte Jongstra in NRC
Lees hier de hele recensie …
- In zijn oeuvre pelt hij zijn personages genadeloos af totdat ze keihard geconfronteerd worden met hun lot. Precies dat maakt hem tot een van de grootste schrijvers van de 20ste eeuw. – Bas Heijne in NRC.
Lees hier de hele recensie …HIER MOET JE INOGGEN ALS ABBONNEE
- Georges Simenon, die in 1922 naar Parijs verhuisde en die stad vervolgens in meer dan honderd romans zou vereeuwigen, verdeelde zijn werk zelf in policiers (met naast Maigret een keur aan kruimelcriminelen met een interessante psychologische achtergrond) en de door Gide om hun onopgesmukte stijl bewonderde ‘romans durs’, over verstikte kleine luiden die haken naar een grootser leven maar ten prooi vallen aan het Noodlot.– Pieter Steinz
Lees hier de hele recensie …
- Lezersrecensie op Hebban:
Maar dat is dan ook de kracht van de boeken van Simenon: de sfeertekeningen van Parijs, maar ook van het platteland van Frankrijk. Ik ben zelf regelmatig in Frankrijk geweest, en als je dan op een klein stationnetje ergens in Normandië uit de trein stapt zie je het landschap van Simenon (en van Maigret) meteen voor je.
Lees hier de hele recensie …
Georges Simenon werd in Luik geboren in 1903. Op zijn negentiende trok hij naar Parijs om het te maken als schrijver. Aanvankelijk publiceerde hij pulpfictie onder talloze pseudoniemen. Al snel brak Simenon door en werd hij beroemd met zijn beklijvende personage commissaris Maigret, waarmee hij de hedendaagse misdaadliteratuur een nieuwe dimensie gaf. Maar Simenon excelleerde ook in zijn onvergetelijke psychologische romans. Het succes van Simenon is daarom wereldwijd, duurzaam en overrompelend – van zijn boeken zijn meer dan een half miljard exemplaren verkocht.
Toen Simenon in 1989 stierf in Lausanne, had hij de wereld veroverd. De literaire kracht en het donkere realisme van zijn oeuvre hebben vandaag niets aan kracht ingeboet. Simenon is een van de grootste schrijvers van onze tijd. Niet alleen door de omvang van zijn werk – hij schreef makkelijk enkele tientallen bladzijden per dag en publiceerde tijdens zijn leven honderden titels – maar ook en vooral omdat hij de wispelturige, onbetrouwbare en onvoorspelbare menselijke natuur op onnavolgbare wijze onder woorden heeft gebracht.
Bron …
Het leven van een ander – Frédérique Deghelt
Marie bezwijkt tijdens een feestje voor de charmes van de mooie Pablo en gaat met hem mee naar huis. Wanneer ze de volgende ochtend naast hem wakker wordt, zijn er twaalf jaar verstreken waarvan ze zich helemaal niets herinnert: ze ligt naast haar echtgenoot Pablo, met wie ze drie kinderen heeft. Waar komt deze gigantische black-out vandaan? Wat is er in de wereld en in haar leven in de tussentijd gebeurd? Hoe kan ze zich haar geliefden en haar leven weer eigen maken?
Het leven van een ander
De Geus, 2014
Boekrecensies op:
>>>EVEN OVER HEBBEN: Hier moet je inloggen: https://www.nrc.nl/nieuws/2014/08/04/pleidooien-voor-onthaasting-en-lof-van-de-vervelin-1406635-a362552
Frédérique Deghelt is auteur, journaliste, televisiemaakster en reizigster, met Parijs als vaste uitvalbasis.
Lees meer …
Jade – Frédérique Deghelt
Grootmoeder Mamoune wordt bewusteloos gevonden in haar huis. Kleindochter Jade krijgt het slechte nieuws te horen van haar vader. Als haar tantes Mamoune in een verzorgingshuis willen laten opnemen, grijpt ze in. Ze haalt haar grootmoeder op en neemt haar mee naar Parijs. Tussen beide vrouwen groeit een hechte band.
Jade
De Geus, 2011
- ‘Als voor haar tachtigjarige grootmoeder Jeanne opname in een verzorgingshuis dreigt, haalt haar kleindochter Jade haar uit haar dorpje in de Haute-Savoie op. De overplanting naar het appartement van een dertigjarige freelance journaliste in Parijs betekent voor Jeanne, maar ook voor Jade, een grote omschakeling. Hun band van grootmoeder tot kleindochter wordt nog hechter, nu van vrouw tot vrouw. Jeanne blijkt al jaren heimelijk een fervent lezeres van literatuur te zijn en helpt Jade bij de aanpassing van haar romanmanuscript voor publicatie. Beiden ontmoeten een nieuwe levenspartner. Het slot van deze fijngevoelige roman rondom begrip en solidariteit tussen generaties en diepere levensvragen is onverwacht, maar reëel. De mogelijkheden van het wisselende vertelperspectief om beide vrouwen – vooral Jeanne – en hun onderlinge relatie zo treffend mogelijk te tekenen, zijn goed benut. De Franse schrijfster is freelance journaliste en maakt tv-programma’s, waarvoor ze veel reist. In 1995 debuteerde ze als romancière. Kleine druk. – Drs. Elly Poppe-Stolk © Biblion
- Bibliotheek Geraardsbergen [lezer]
- Boekreviews.nl [lezer]
Frédérique Deghelt is auteur, journaliste, televisiemaakster en reizigster, met Parijs als vaste uitvalbasis.
Lees meer …
Vanavond niet, ik eet met mijn vader – Marion Ruggieri
Een vader van bijna zestig die niet ouder wil worden, een dochter van dertig die van de weeromstuit kind wil blijven: Marion Ruggieri beschrijft op humoristische en vaak schrijnende wijze de moeizame relatie van een dochter met een vader die haar vanaf haar dertiende – sinds de scheiding van haar ouders – tijdens hun wekelijkse etentjes op vrijdagavond in vertrouwen neemt over zijn leven, zijn geliefdes en haar tot in detail vertelt over zijn seksuele escapades.
Als haar vader haar op zijn verjaardag onverwacht confronteert met zijn laatste, superjonge, sexy verovering, is voor Marion de maat vol: ze neemt de benen, zet haar veel oudere én haar veel jonge minnaar aan de kant, begint een eigen leven en wordt – hooggehakt en wel – eindelijk volwassen en ontmoet een man van haar eigen leeftijd : François ; die net zo heet als haar vader…
Jade
De Geus, 2011
- ‘De vader van een meisje/vrouw, eind twintig, blijft zich gedragen als een jonge verleider en wat erger is: hij vertelt zijn dochter al vele jaren lang uitgebreid over zijn veroveringen. Als de vader een sexy schoolmeisje aan de haak slaat, is voor de dochter het dieptepunt bereikt. Zij stelt orde op zaken in haar eigen chaotische seksleven en zet eindelijk de stap naar volwassenheid. De dochter vertelt. Zij drijft de spot met haar vaders gedrag, maar ook met dat van haarzelf. Vrolijk, hilarisch verhaal van een jonge Franse schrijfster met geestige formuleringen en rake observaties van de hedendaagse eeuwig-jong-cultus. Goede vertaling. Grappig omslag. Kleine druk.’ – Drs. M. Bartelink-van Geene © Biblion
- ‘Het boek werd in Frankrijk ietwat onverwacht een bestseller. Ze dankt deze commerciële en literaire bijval aan haar spontane, openhartige verteltoon. De thematiek en autobiografische aanpak is nauw verwant aan de autofictie van Christine Angot en Anna Gavalda. Verwacht echter geen klaagzang bij Marion Ruggieri, daarvoor is haar directe proza te sprankelend. Vrolijk en vol zelfspot steekt ze de draak met de tijdsgeest en het ideaal van eeuwige jeugd.’ – Bibman
- ‘Haar directe stijl maakt dat ze meteen tot de kern doordringt. Ze heeft een zeldzaam talent om dingen te beschrijven, en een sterk ontwikkeld sociaal oog waarmee ze observeert. Ze weet als geen ander de tijdsgeest weer te geven. Vanavond eet ik met mijn vader barst van de energie.’– Livres Hebdo
- ‘Voor mij is Vanavond niet, ik eet met mijn vader het beste boek van de maand.’ – Le Figaro …
- ‘…geschreven met een levendige en tegelijkertijd vlijmscherpe pen.’ – Le Canard Enchainé
- ‘Vanavond niet, ik lees! ‘ – Le Soir
Marion Ruggieri is journaliste en schrijfster en schreef eerder een roman samen met Yalda Rahmi, Le journal de Yalda. Vanavond eet ik met mijn vader is haar eerste roman en werd door de Franse pers met luid gejubel ontvangen. Het boek kwam op nummer 17 in de bestsellerlijst binnen. Een veelbelovende schrijfster.
De zon van de stervenden – Jean-Claude Izzo
Clochard Rico houdt het in Parijs voor gezien wanneer zijn maatje Titi in een metrostation sterft. De kou en het zwerversbestaan hebben hem uitgeput. Rico besluit Parijs te verlaten en naar het zuiden te trekken. Als je dan toch moet sterven, dan liever in de zon. Onderweg overdenkt Rico de mislukkingen in zijn leven. Zijn scheiding en stukgelopen liefdes, zijn zoon Julien, die hij niet meer mag zien. Hij bedenkt hoe hij van het ene in het andere is gerold en uiteindelijk op straat is beland. Een positieve noot zijn zijn zoete herinneringen aan zijn allereerste geliefde, Léa. Zou hij haar terugvinden in Marseille?
Blijft er nog iets over van die mooie herinneringen aan de voet van de vuurtoren van Marseille? Op weg van Parijs via Avignon naar Marseille ontmoet Rico meerdere verloren zielen, verslagen door het leven. Zelf blijft hij doorgaan, tot hij in Marseille arriveert.
De zon van de stervenden
De Geus, 2009
- ‘Izzo vindt de juiste woorden en het perfecte ritme om van Rico’s penibele wedervaren, dat makkelijk een moraliserende vertelling had kunnen worden, een zowel vlotlezende als aangrijpende roman te maken. Tegelijkertijd is dit verhaal een maatschappelijk relevant document waarin op pertinente wijze het leven op straat in de verf wordt gezet. Een dubbele aanrader dus.’ –Bart van Loo
- ‘De bekende Franse schrijver van misdaadromans, meestal met Marseille als achtergrond, heeft in dit boek het milieu en het leven van daklozen als onderwerp genomen. Het is geen misdaadroman, maar een sociale roman in de trant van Simenon. Fictie, geïnspireerd door interviews, reportages enz. Hoofdpersoon is de aan lager wal geraakte Rico die na de dood van zijn straatmakker in een Parijs metrostation besluit naar zonnig Marseille en zijn eerste geliefde terug te gaan. Op zijn zwerftocht, steeds verder afglijdend, komt hij in aanraking met allerlei randfiguren: illegalen, verschoppelingen, criminelen. Hij zakt steeds verder weg in een droomwereld. In Marseille sterft hij. Met mededogen en aandacht geschreven, soepel lopend verhaal met veel dialoog en weinig populair taalgebruik. Goed gekozen omslag, vrij kleine druk. ‘ -Drs. M. Bartelink-van Geene © NBD Biblion
‘Een schrijver die meer dan eens aan Simenon doet denken.’-De Morgen
Jean-Claude Izzo (1945-2000) heeft naast zijn dichtbundels – hij was in de eerste plaats dichter- diverse romans en novellen geschreven. En zijn vermaarde Marseille-trilogie, waarin hij de nauwe kaders van de thriller heeft doorbroken en er een ‘sociale, metafysieke en esthetische’ dimensie aan heeft gegeven. In bijna al zijn werk speelt de stad Marseille een belangrijke rol, hij wordt dan ook wel de literaire kroniekschrijver van de stad Marseille genoemd. Hij was wars van een hiërarchische indeling in genres van de literatuur; zijn misdaadtrilogie schreef hij ‘omdat de misdaadroman een prachtig middel is om de complexe werkelijkheid te beschrijven.’ Sindsdien is zijn naam gevestigd. Zijn werk is in vele talen vertaald. Hij heeft zich beziggehouden met, of was medebedenker van, de organisatie van diverse literaire festivals.
Izzo was een geëngageerd schrijver, in al zijn werk klinkt opstand en verontwaardiging door over politieke en sociale misstanden. Onder de vele reacties bij zijn overlijden was ook die van de Franse minister van Cultuur en Communicatie, Mme Trautmann, die hem eer wilde betuigen: ‘Door de misdaadroman te kiezen als uitdrukkingsmiddel, heeft hij niet alleen duizenden mensen het plezier van lezen laten ontdekken, maar ook velen kennis laten maken met een wereld waar ze het bestaan niet van kenden.’
Literaire prijs
‘Le soleil des mourants’ heeft de Prix des Bibliothécaires 2000 gekregen.
Eindpunt Marseille – Jean-Claude Izzo
Wie getrouwd is met de zee, kan geen land onder de voeten verdragen
Drie bemanningsleden wachten aan boord van het vrachtschip Aldébaran, dat aan de ketting ligt in de haven van Marseille. Een Griek, een Libanees en een Turk. De reder is failliet. De drie mannen wachten op het moment dat ze kunnen vertrekken en vertellen elkaar ondertussen over hun leven, hun dromen en hun angsten. Naarmate ze langer moeten wachten, wordt de sfeer broeieriger. De jonge, levenslustige marconist Nedim besluit ten slotte het schip te verlaten. Maar hij keert noodgedwongen terug als hij in het nachtleven van Marseille zijn geld en bezittingen kwijtraakt… en een liefde vindt. Aan boord van het schip zal het nooit meer hetzelfde zijn.
Eindpunt Marseille
De Geus, 2007
- ‘Minstens even belangrijk voor Jean-Claude Izzo is de stad Marseille, zijn muze, en de achtergrond van al zijn romans. Izzo schrijft in Eindpunt Marseille over de roep van de zee en de kortstondige ontmoetingen aan wal, vaak, als het om meer gaat dan betaald genot, aanleiding tot twijfel en verdriet. In bijna poëtische zinnen brengt Izzo twee mannen, kapitein Aziz en zijn stuurman, dichterbij elkaar.’
Lees de hele recensie
- Journalist en schrijver Jean-Claude Izzo (1945-2000) werd vooral bekend met zijn trilogie ‘Misdaad in Marseille’, over de lotgevallen van de sympathieke en rechtschapen politieman Fabio Montale in de Zuid-Franse havenstad. Dit Eindpunt Marseille, een roman die in 2003 door Claire Devers verfilmd werd, kan als een hoogtepunt in zijn oeuvre beschouwd worden. In deze bevreemdende roman noir is Marseille andermaal de broeierige locatie. […] Eindpunt Marseille is geen misdaadroman in de traditionele betekenis van het woord, maar eerder een duister psychologisch drama. Daarnaast is het ook een hommage aan alle gestrande zeelieden in alle havensteden ter wereld. De bemanningsleden van aan de ketting liggende schepen zijn vaak van buitenlandse origine en moeten in vaak moeilijke omstandigheden zien te overleven. Op het vasteland raken ze snel het noorden kwijt en zinken ze weg in fatalisme. “De eeuwige zwerver heeft geen recht op terugkeer” luidt het aan Michel Saunier ontleende motto. De sfeer die Izzo met zijn bevlogen proza oproept refereert nadrukkelijk aan het lied ‘Dans le port d’Amsterdam” van Jacques Brel. […] Marseille en de Middellandse Zee zijn meer dan enkel decor: ze hebben ook een metaforische dimensie. De Franse havenstad is ongekunsteld en ongeordend, lelijk toegetakeld en tegelijkertijd mooi. Ze staat symbool voor de menselijkheid waar Izzo in al zijn schrijfsels zo hartstochtelijk voor pleit.
– Laurent Meese – Leeswolf© NBD Biblion, 31 december 2007. Lees de hele recensie hier
Jean-Claude Izzo (1945-2000) werd geboren in Marseille en woonde en werkte zijn hele leven in deze Zuid-Franse havenstad aan de Middellandse Zee. In zijn succesvolle misdaadtrilogie over Marseille heeft hij zijn liefde voor zijn stad vereeuwigd. Eindpunt Marseille ademt dezelfde sfeer.
Gerd Boeren heeft een uitgebreid dossier geschreven over Izzo.
Les marins perdus (Eindpunt Marseille) is in 2002 verfilmd.
Requiem voor een vis – Christine Adamo
De vangst van een prehistorische vis voor de oostkust van Afrika in 1938 zorgt voor heftige strijd in kringen van wetenschappers en avonturiers. De vis – een coelacanth – wordt dan ook beschouwd als de ontbrekende schakel tussen het leven in de oceanen en de eerste levende wezens op het land. Zestig jaar later krijgt de jonge Marie Faver de wetenschappelijke nalatenschap van haar tot dan toe onbekende vader in bezit. Marie moet het werk van haar vader, die zijn hele leven aan de coelacanth heeft gewijd, voor publicatie gereed maken. Maar er is ook iemand die dit probeert te verhinderen en het geweld niet schuwt.
Over de Coelacant:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Coelacanten
https://www.dinofish.com
Requiem voor een vis
De Geus, 2006
- ‘Een adembenemende thriller, Adamo heeft een mooie toon, ritme en distantie weten te vinden voor een mix van fictie en werkelijkheid ‘-Lire
- ‘Een veelbelovende en ambitieuze roman, die moeiteloos overschakelt van een museum in Nantes naar een vissersbootje bij de Comoren, en van het Zuid-Afrika van Pik Botha naar het hedendaagse Parijs. Adamo’s experiment is gewaagd en geslaagd.’ – Le Figaro
- ‘Na Fred Vargas mogen we opnieuw een talentvolle auteur van de misdaadroman verwelkomen uit de wereld van de wetenschap.‘ – Zurban
Christine Adamo studeerde natuurkunde en biologie. Als universitair docente en onderzoekster is ze betrokken geweest bij het opzetten van een natuurpark voor coelacanten.
In 2005 is Requiem voor een vis genomineerd voor een aantal prijzen, waaronder de Prix du polar Européen (prijs voor de beste Europese misdaadroman), de Prix SNCF du Polar en de Prix Carrefour du premier roman.
Misdaad in Marseille – Jean-Claude Izzo
Drie prachtige misdaadromans in één pocket. Chaos*, Chourmo en Solea.
In Jean-Claude Izzo’s trilogie ‘Misdaad in Marseille’ moet de melancholieke politieman Fabio Montale opboksen tegen maffiosi, penoze, bendes, racisme, religieus fundamentalisme en corruptie in de internationale havenstad Marseille – een mediterrane smeltkroes waarin de Franse, Italiaanse, Spaanse, Arabische en Afrikaanse culturen met elkaar samenkomen.
*Chaos: eerder verschenen onder de titel Teringzooi
Misdaad in Marseille
De Geus, 2005
- ‘Hij bewees het al met Misdaad in Marseille, maar hij bewijst het nu opnieuw: Izzo is een literair talent, een rasverteller, een eersteklas bezield auteur. Met een minimum aan woorden sorteert hij een maximum aan effect. Zijn rake observaties scheppen levensechte personages die rondlopen in een stad die je zo voor je ziet. Je voelt hoe de gemoederen stilaan verhit raken en hoe de sfeer grimmiger wordt. Het verschrikkelijke onweer dat op een nacht losbarst boven de Aldébaran volstaat dan ook niet om afkoeling te brengen, maar is een prachtige metafoor.’ — Gerd Boeren. Lees de heel recensie hier.
- ’Uitermate spannende zoektocht… bloedstollend.’ – Vrij Nederland Detective & Thrillergids (vier en vijf sterren)
- ’Authentiek, aangrijpend en meeslepend… mag in geen enkele boekenkast ontbreken.’ – De Morgen
- ’IJzersterk personage… Zou het geen idee zijn als een van Izzo’s collega’s een keer een dergelijk boek over Rotterdam schrijft?’ – de Volkskrant
- ’Een absolute topper.’ – Nederlandse Bibliotheekdienst
- ’Een onthutsend boek, dat achter de vriendelijke, zonnige vakantiefaçade kijkt.’ – BN/De Stem
- ’Een uiterst sympathieke agent, deze Montale. (…) Voor wie deze misdaadroman leest, gaat Marseille open.’ – En Route
- De schitterende maffia-trilogie Misdaad in Marseille van de in 2000 overleden Izzo is in één band verschenen. Schoonheid, jazz, vuil, ontroering, intercrimineel en nog veel meer. –NRC Handelsblad
- ‘Ooit leidde Fabio Montale een speciale politie-eenheid ter bestrijding van de criminaliteit in de probleemwijken van Marseille. Maar onbegrip van zijn oversten en tegenkanting van zijn verrechtste collega’s deden hem ontslag nemen uit het politiekorps. Toch blijft de misdaad hem achtervolgen, vooral vanuit het maffiamilieu, waardoor hij mensen verliest die hem uitermate dierbaar waren. En Montale zal zich wreken, al betekent het zijn eigen ondergang. Drie romans: ‘Chaos’, ‘Chourmo’ en ‘Solea’ werden samengebracht onder een te banale titel. Ze voeren een zeer bijzonder personage op in de persoon van de verteller, Montale. Hij is verliefd op zijn stad en op de zee, hij houdt van lekker eten en drinkt te veel. Hij heeft hopeloze verhoudingen met vrouwen, wier liefde hij niet durft te beantwoorden. Hij heeft een eigenzinnige voorkeur voor aparte muziek en literatuur. En hij bestrijdt het onrecht, waarbij hij het opneemt voor de underdogs uit de arme wijken, waaruit hij zelf afkomstig is. En tussendoor denkt Montale na over het leven, dat meer slaat dan zalft. Deze trilogie is een monument dat ver uitstijgt boven het bestsellergedoe van de laatste jaren. Ze bewijst dat misdaadliteratuur inderdaad Literatuur kan zijn, met een hoofdletter!’ Paperback, kleine druk © NBD Biblion -Redactie
En om de nog steeds geldende urgentie van Izzo’s trilogie aan te tonen, nog een zeer recente recensie, van januari 2021:
- ’Izzo bezoekt niet alleen de binnen- en buitenwijken, wijst niet alleen op de hoop en wanhoop, op de problemen van de wijken, wijken die lijken weg te glijden in een onbestemd zwart gat, hij dringt tot ze door, ziet de ellende, maar ook de sprankeltjes schoonheid en kracht, laat je voelen hoe het moet zijn er op te groeien en legt bloot wat corruptie en maffia, politiegeweld en extremisme allemaal kapotmaken. Misdaad in Marseille is niet alleen bloedstollend en doorleeft, maar ook enorm betrokken, geeft een stem aan de vergeten, veel te vaak geschoffeerde bewoners van de buiten- en binnenwijken.’ -Jeroen Juchtmans op Gent leest.
Lees de hele recensie …
Jean-Claude Izzo (1945 – 2000) was een boekhandelaar, bibliothecaris, journalist en schrijver. Hij schreef een misdaadtrilogie over zijn geboorteplaats die in opdracht van de Franse televisie verfilmd werd met Alain Delon in de rol van inspecteur Fabio Montale.
Verder:
- Gerd Boeren heeft een mooi dossier over Izzo geschreven.
- Lees ook over Izzo op Misdaadromans.nl
- En lees ook zijn eigen site
Prijzen:
- Prix des lycéens de Marseille, 1995
- le Trophée 813, 1995
- Prix du festival de Saint-Nazaire, 1996
- Prix Sang d’Encre 1996
- Deutscher Krimi Preis – International, 2001
Gedachten over de intelligentie – Paul Valéry
De machine heerst. Het menselijk leven wordt volledig door haar geketend, onderworpen aan de angstaanjagend precieze wensen van de mechanische processen.
In dit uit 1925 daterende essay over de crisis van de intelligentie keert Valéry zich tegen de mechanisering van de moderne wereld, die van mensen dingen maakt die zich niet meer van elkaar onderscheiden en vergiftigd worden door de haast, en waarin er geen plaats is voor ware intellectuelen.
Zie verder:
Nexus Conference 2004
Nexus Instituut.nl
Volgend is ALLEEN VOOR ABBONNEES!!
https://www.nrc.nl/nieuws/2004/08/10/wie-zijn-wij-in-hedendaags-europa-7697066-a183862
Ambroise-Paul-Toussaint-Jules Valéry (1871 – 1945) was een Frans dichter, essayist, filosoof en auteur van aforismen.
Als dichter stond Valéry bekend als een exponent van de Poésie pure, waarvoor vooral de mythologische figuur Narcissus voor hem symbool stond (zijn wellicht wel bekendste gedicht heet ook Narcissus spreekt (Narcisse parle). Als zijn lyrische hoofdwerken worden beschouwd La jeune Parque (1917) en Charmes (1922). Valéry wordt wel beschouwd als de laatste der symbolisten. Hij was lid van de Académie française.
Lees meer …
Het Nexus Instituut
Het Nexus Instituut bestudeert het Europese cultuurgoed in zijn kunstzinnige, levensbeschouwelijke en filosofische samenhang, om zo inzicht te bieden in eigentijdse vragen en uitdagend vorm te geven aan het cultuurfilosofisch debat.
Nexus beoogt een stijl van kwaliteit, eruditie en tolerantie, om zo een contrapunt te zijn voor kleinheid van geest, verzuiling en nationalisme, de troosteloosheid van het niets weten en het fanatisme van het enig weten.
Tijdschrift NEXUS
Het tijdschrift Nexus verschijnt drie keer per jaar met originele bijdragen van prominente schrijvers, filosofen, wetenschappers en beleidsmakers over cultuurfilosofische onderwerpen.
Solea – Jean-Claude Izzo
Waarin invloed en netwerk van de maffia tot in de hoogste regionen wordt blootgelegd.
Het komt Fabio Montale duur te staan dat hij de journaliste Babette Bellini kent. Niet alleen wordt hij door de maffia dringend verzocht haar te gaan zoeken, door een paar liquidaties in zijn directe omgeving wordt hem ook duidelijk gemaakt dat het hun ernst is. Hij kan maar beter meewerken. Samen met commissaris Hélène Pessayre gaat Montale op zoek naar Babette en de moordenaars van zijn vrienden.
Solea
De Geus, 2004
- ’Uitermate spannende zoektocht… bloedstollend.’ – Vrij Nederland Detective & Thrillergids (5 sterren)
- ’Mooiste thriller van 2004′ – De Volkskrant
- ‘Voormalig politieman Fabio Montale, verlaten door zijn geliefde Lole, ontmoet Sonia en is direct verliefd op haar. ’s Nachts krijgt Fabio een dreigtelefoontje waarin hij dringend wordt verzocht de onderzoeksjournaliste Babette Bellini, een oude vriendin van hem, op te sporen. Als Sonia de volgende dag op verschillende telefoontjes niet reageert, gaat Fabio naar haar huis en treft daar de politie aan. Sonia is vermoord. Fabio zint op wraak. Babette, die in Rome de structuren van de maffia probeerde bloot te leggen, is, nadat haar Italiaanse man op gruwelijke wijze is vermoord, ondergedoken in Zuid-Frankrijk. Fabio probeert samen met commissaris Hélène Pessayre Babette te bereiken voordat de maffia dat doet. Hierbij brengt hij zijn vrienden in levensgevaar. Derde, afzonderlijk te lezen, deel in een misdaadtrilogie rond Fabio Montale (eerder verschenen ‘Teringzooi’ en ‘Chourmo’). Sfeervolle, prachtig geschreven literaire thriller zich afspelend in Marseille, de immigrantenhavenstad waar de Franse auteur (1945-2000) werd geboren en stierf. Het boek kreeg vijf sterren in ‘VN’s Detective & Thrillergids 2004′. Het eerste deel van de trilogie is inmiddels verfilmd. Gebonden, kleine druk.’ – Redactie © NBD Biblion
- ’Die melancholische bladzijden over mensen die het spoor bijster zijn geraakt, zijn de allerbeste van het boek dat je dankzij de goeie cadans en perfect ritmische zinnen vlotjes in twee-drie keer uitleest. Spannende ontspanning in een broeierig decor en melancholische sfeer. Smaakt naar meer. Zeker verplichte kost voor Marseille-gangers.’ – Bart Van Loo
Lees verder…
Jean-Claude Izzo (1945-2000) werd geboren in Marseille. Voordat hij zich als schrijver van romans, gedichten en policiers manifesteerde, werkte Izzo als boekhandelaar, bibliothecaris en journalist. Zijn succesvolle misdaadtrilogie Teringzooi/Chaos, Chourmo en Solea verscheen in de beroemde série noire van Gallimard.
Izzo’s trilogie is in vele talen vertaald.
Rousseau aan M. de Franquières – Jean-Jacques Rousseau
‘Hoe vaak is de filosofie in al haar hooghartigheid niet zelf gedwongen geweest terug te vallen op het innerlijk oordeel dat zij veinst te minachten?‘*
In deze uitgave zijn brieven gebundeld uit de wereld van Nexus: auteurs en vrienden kregen het verzoek een brief te kiezen en te motiveren waarom deze brief een blijvende indruk op hen heeft gemaakt.
De brief die ik voor deze uitgave van Nexus heb mogen vertalen is gekozen door Pierre Manent.
“De brief van Rousseau aan Monsieur de Franquières is het ontroerendste, meest oprechte en overtuigendste wat er ooit is geschreven over de vraag of je wel of niet in God moet geloven.”
Pierre Manent
Hoogleraar politieke filosofie, Parijs
*Bron: Jean-Jacques Rousseau, Oeuvres complètes, deel 4, Parijs 1969, Gallimard, ‘Bibliothèque de la Pleiade’.
Jean-Jacques Rousseau (1712 –1778) was een baanbrekend filosoof en schrijver. Hij heeft invloed uitgeoefend op de literatuur, pedagogiek en politiek. Rousseau was behalve filosoof en pedagoog ook componist. Hij componeerde zeven opera’s en andere muziekstukken. Tevens was hij een liefhebber van plantkunde. Hij is ook bekend om zijn persoonlijkheid. Rousseau begon zijn loopbaan als lakei, secretaris, huis- en muziekleraar.
Tot de meest spraakmakende en invloedrijke staatkundige geschriften uit de achttiende eeuw behoort zijn Het Maatschappelijk Verdrag, dat van invloed was op de Verklaring van de rechten van de mens en de burger uit 1789 in de Franse Revolutie en daarmee indirect op de latere Universele verklaring van de rechten van de mens (1948) en de Franse grondwet van 1791.
Lees verder…
.jpg)
Het Nexus Instituut
Het Nexus Instituut bestudeert het Europese cultuurgoed in zijn kunstzinnige, levensbeschouwelijke en filosofische samenhang, om zo inzicht te bieden in eigentijdse vragen en uitdagend vorm te geven aan het cultuurfilosofisch debat.
Nexus beoogt een stijl van kwaliteit, eruditie en tolerantie, om zo een contrapunt te zijn voor kleinheid van geest, verzuiling en nationalisme, de troosteloosheid van het niets weten en het fanatisme van het enig weten.
Tijdschrift NEXUS
Het tijdschrift Nexus verschijnt drie keer per jaar met originele bijdragen van prominente schrijvers, filosofen, wetenschappers en beleidsmakers over cultuurfilosofische onderwerpen.
Chourmo – Jean-Claude Izzo
Waarin alles met alles is verknoopt (FIS*, Front National, Maffia) in een nietsontziende zucht naar macht.
Fabio Montale heeft ontslag genomen uit het politiekorps van Marseille en leidt een rustig leventje te midden van zijn vrienden. Totdat zijn nicht Gélou opduikt. Zij vraagt hem op zoek te gaan naar haar zoon Guitou die van huis is weggelopen. Montale trekt zijn oude wijk weer in en al snel staat hij opnieuw oog in oog met haat, racisme en geweld. In een krant leest hij over de moord op een Algerijnse historicus en een onbekende jongeman, en hij concludeert dat zijn neef dood is. Montale wil weten waarom.
(FIS: afkorting van: front islamique du salut (fundamentalistische islamitische groepering in Algerije)
Jean-Claude Izzo
De Geus 2003
- 4 sterren in Vrij Nederland Detective en Thrillergids
- ‘Marseille zal nooit iets anders zijn dan de laatste ankerplaats van de wereld, schreef de veel te vroeg overleden schrijver Jean-Claude Izzo (1945-2000). Het werd ook zijn eigen laatste ankerplaats. De man van vele stielen en evenveel ongelukken werkte respectievelijk als boekhandelaar, bibliothecaris, journalist en dichter. Tot hij zich ging toeleggen op het schrijven van inktzwarte, geëngageerde policiers. Zijn trilogie over de misdaad in zijn geliefde Marseille werd ruim bejubeld. Literaire erkenning, vertalingen en verfilmingen waren algauw zijn deel. […]
Wat Chourmo boven de doorsnee policier verheft, is het engagement waarmee Jean-Claude Izzo schrijft. Zijn hang naar rechtvaardigheid en schoonheid legt hij in zijn protagonist, een uiterst gevoelig man die van poëzie en jazz, en waanzinnig veel van zijn stad houdt. De liefde voor Marseille uit zich in stilistisch gave en gedetailleerde beschrijvingen van de havenstad en de plaatselijke folklore. […] In een wereld die aan geweld en terrorisme ten onder gaat, zijn kameraadschap en solidariteit het enige alternatief. In die zin kan de titel geïnterpreteerd worden. ‘Chourmo’ is Provençaals voor ‘bagno’, het oord waar de boeven zaten die tot de galeien werden veroordeeld. De term wordt nu gebruikt om er de ontmoetingsplaats van losgeslagen muziekfans of Olympique Marseille-hooligans mee aan te duiden.’ – Laurent Meese, Copyright (c) Vlabin-VBC/NBD Biblion
- ‘Chourmo is een prachtig en toegankelijk geschreven boek, spannend met verrassende wendingen, geëngageerd zonder opdringerigheid.’
Jean-Claude Izzo (1945-2000) werd geboren in Marseille. Voordat hij zich als schrijver van romans, gedichten en policiers manifesteerde, werkte Izzo achtereenvolgens als boekhandelaar. bibliothecaris en journalist. Zijn succesvolle misdaadtrilogie Chaos*, Chourmo en Solea verscheen in de beroemde série noire van Gallimard.
Izzo’s trilogie is in vele talen vertaald.
zie ook de (Franse) site over J-C Izzo
*De titel is bij de tweede druk veranderd van Teringzooi in Chaos
Teringzooi – Jean-Claude Izzo
Waarin Fabio Montale, politieagent, door het onderzoek naar de dood van zijn (jeugd-) vriend Ugo stuit op een machtsstrijd tussen verschillende maffiagroepen.
Maffia, jeugdbendes en racisme komen ongegeneerd aan de oppervlakte in de smeltkroes Marseille. Deze romantische en tegelijk ruige havenstad aan de Middellandse Zee is het werkterrein van Fabio Montale, liefhebber van whisky, jazz en vrouwen. En van gedichten. Binnen enkele maanden raakt Montale twee jeugdvrienden kwijt. Beiden zijn vermoord, opgeofferd in een machtsstrijd tussen rivaliserende maffiabendes. De moord op het immigrantenmeisje Leila brengt Montale bovendien op het spoor van een groep rechts-extremisten van het Front national.
Jean-Claude Izzo
De Geus, 2002
- 4 sterren in Vrij Nederland Detective en Thrillergids
- ‘Zou het geen idee zijn als een van Izzo’s collega’s een keer een dergelijk boek over Rotterdam schrijft?’ –de Volkskrant
- ‘Fabio, Ugo en Manu groeiden samen op in het Vieux Quartier van Marseille en pleegden samen hun eerste kraakjes. Na hun militaire dienst sluiten Ugo en Manu zich aan bij de onderwereld en Fabio wordt rechercheur. Nu zijn Ugo en Manu echter vermoord. Aan Fabio de taak om de daders te vinden, niet slechts als professional, maar ook om persoonlijke redenen. Hij krijgt vrijwel de hele onderwereld over zich heen en loopt grote risico’s, maar weet veel mensen uit te schakelen en tenslotte de dader te vinden die achter alles zit. Een knap boek op een schitterende locatie, met de geuren van de cuisine marseillaise, geschreven door een kenner van stad en maffia. Ook is interessant de persoonlijke benadering van deze politieman, wiens optreden bijna een vendetta wordt. Het boek is door zijn sfeer en spanning moeilijk te evenaren. Gebonden; kleine druk. Eerste deel van een misdaadtrilogie over Marseille; ook de overige delen worden vertaald.’— Dr. H. Veldman op Biblion
- ‘Verhalen én gevoelens die Izzo aangrijpend en levensecht brengt. Het is een literair talent, deze Izzo. Dat blijkt ook uit de prachtige bewoordingen waarin hij Marseille vangt. De straten, wijken, dokken, mensen en gewoonten van deze oude, multiculturele havenstad krijgen kleur en geur in dit boek.’ –Gerd Boeren
Lees verder… https://www.hebban.nl/recensie/gerd-boeren-over-teringzooi
Jean-Claude Izzo (1945-2000) heeft naast enkele dichtbundels diverse romans en novellen geschreven (Eindpunt Marseille, De zon van de stervenden).
Teringzooi is het eerste deel van een misdaadtrilogie die zich afspeelt in Marseille. Izzo heeft voor dit genre, de misdaadroman, gekozen omdat daarin volgens hem hetbeste de verbanden en het geweld in de onderwereld kon worden beschreven.
Hij wordt wel de literaire chroniqueur van Marseille genoemd.
Jean-Claude Izzo heeft zich beziggehouden met diverse boekenfestivals: ‘Le Carrefour des Litteratures Europeenne de Strasbourg’; ‘Le Festival du Polar de Grenoble’; en vooral ook met het ‘Festival Etonnant Voyageur de Saint Malo’.